W negocjacjach z UE Polska przedstawiła stanowisko, w którym zobowiązuje się do wprowadzenia następujących stawek podatku VAT, związanych z budownictwem mieszkaniowym:
- 7% (obecnie 0%) - przy sprzedaży nowych lokali mieszkalnych w budynkach wielomieszkaniowych, realizowanych w ramach polityki społecznej (przy czym nie podano definicji wspomnianej polityki społecznej);
- 22% (obecnie 0%) - przy sprzedaży pozostałych lokali mieszkalnych;
- 22% (obecnie 7%) na podstawowe materiały budowlane, roboty dotyczące infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, budowę i remonty budownictwa mieszkaniowego, budowę i remonty obiektów nauki, oświaty, kultury i sztuki sakralnej, ochrony zdrowia, kultury fizycznej, obiektów mieszkalnych o charakterze tymczasowym itp.
Dzięki takiemu stanowisku pewnie już niedługo dostaniemy się do księgi rekordów nie tyko jako kraj europejski mogący się poszczycić najwyższymi podatkami drogowymi, przy jednocześnie najgorszych drogach, ale także najwyższymi podatkami budowlanymi przy najniższej liczbie oddawanych rocznie mieszkań. W Europie bowiem Anglicy mają zerową stawkę VAT; Niemcy, Duńczycy, Austriacy, Portugalczycy, Finowie i Szwedzi są zwolnieni z płacenia VAT-u; a w innych krajach stawki VAT wahają się od 3% w Luksemburgu do 21% w Belgii. Ale co tam, w końcu i tak zarabiamy tylko kilka razy mniej od przeciętnego Niemca czy Brytyjczyka, a fiskus nie chce być uboższy niż u sąsiadów.