Tradycyjne murowanie z cegieł, pustaków czy bloczków można zastąpić monolitycznym odlewem z betonu. Odlew ten wykonuje się w deskowaniu, które pozostaje jako część składowa powstałej w ten sposób konstrukcji. W budownictwie jednorodzinnym najbardziej rozpowszechnionym tego typu systemem jest Velox. Ściany wznoszone w systemie Velox mają właściwości podobne do tych, jakie uzyskuje się przy budowie ścian tradycyjnych wznoszonych w technologii trójwarstwowej. Konstrukcję nośną ściany stanowi betonowy odlew, zaś izolację termiczną odpowiedniej grubości warstwa styropianu zapewniająca wymagany dla strefy klimatycznej współczynnik przenikania ciepła. W niskim budownictwie mieszkaniowym dodatkowe zbrojenie rdzenia betonowego nie jest wymagane, jeśli jego grubość wynosi 15 cm, jednakże w przypadkach indywidualnych należy zawsze przestrzegać zaleceń projektanta domu.
Zarówno betonowy rdzeń, jak i ocieplenie, umieszczone są między płytami Velox, które spełniają funkcję deskowania. Płyty te stanowią integralną część ściany i powiększają dodatkowo jej izolacyjność cieplną i przeciwwilgociową. Po wykonaniu ściany na płyty te nakłada się tynki zewnętrzne i wewnętrzne.
Płyty systemu Velox są wytwarzane z odpadów drewnianych. Pocięte i rozdrobnione na małe kawałki pnie i gałęzie drzew są nasycane roztworem szkła wodnego i mieszane z cementem. Dodatek szkła wodnego zapewnia płytom odporność na działanie wilgoci. Z tak przygotowanej masy pod wysokim ciśnieniem formuje się kształtki stropowe i płyty o grubości 3,5 cm, które po stwardnieniu przycina się do wymiarów 200 x 50 cm. Płyty są niepalne i odporne na działanie czynników atmosferycznych i pleśni. Są również stosunkowo lekkie, bowiem ich ciężar nie przekracza 30 kg. Płyty łatwo poddają się obróbce mechanicznej i stanowią dobry podkład dla tynków mineralnych. Ze względu na niewielki ciężar i wymiary łatwo je transportować i ustawiać na budowie.
Wznoszenie ścian rozpoczyna się od ustawienia pierwszej warstwy płyt na dokładnie wypoziomowanym podłożu. Odstęp między płytami oraz stabilność i utrzymanie pionu deskowania zapewniają klamry łączące, dostosowane do grubości płyt, ocieplenia i betonu oraz drabinki wzmacniające, ustawiane w odległości co 4-6 m, do których mocuje się płyty. W narożnikach deskowanie łączy się za pomocą gwoździ. Otwory okienne i drzwiowe zamyka się z trzech stron za pomocą pasów brzegowych. Wewnątrz układa się zbrojenie nadproży, ponadto pas górny należy podeprzeć w środku rozpiętości.
Wnęki i kanały instalacyjne najlepiej ukształtować w trakcie montażu deskowania za pomocą odpowiedniej grubości pasków styropianu lub rurek instalacyjnych przymocowanych od wewnętrznej strony deskowania. Pozwala to wyeliminować późniejsze wykuwanie bruzd pod instalacje. Po ułożeniu płyt do szkieletu wkłada się warstwę styropianu.
Szalunek ścian ustawia się na wysokość całej kondygnacji i zalewa betonem mechanicznie. Jeśli zalewanie betonem odbywa się ręcznie wówczas szalunek ustawia się na wysokość 2 lub 3 płyt i wypełnia betonem na całym obwodzie muru.
Zaletą tej technologii jest możliwość łatwego i samodzielnego montażu deskowania, co pozwala na zaoszczędzenie czasu i kosztów budowy. Wadą natomiast jest to, że systemu Velox nie można stosować do budowy części podziemnej budynku z uwagi na możliwość podciągania wilgoci przez płyty. Z tego też względu domy wykonane w systemie Velox wymagają szybkiego otynkowania.